Μαμά, γιατί θηλάζεις;

Μια ερώτηση που άκουσα απο την μεγάλη μου κόρη, όταν με είδε να ταΐζω το μωρό. Της φάνηκε πάρα πολύ περίεργο, έμεινε με ανοιχτό το στόμα που λέμε.
Στην αρχή νόμιζε οτι πονάω. Κάθε φορά που έβλεπε την μικρή να πιάνει το στήθος, έβγαζε μια φωνούλα σαν να μου συμπαραστέκεται στον πόνο μου. Πήρε αρκετές ημέρες να καταλάβει πως δεν πονάω! Το μωρό δεν με δαγκώνει, αλλά τρώει.

Μα τι τρώει; Γιατί; Εγώ γιατί δεν τρώω; Αλήθεια έχεις εκεί γάλα; 

Κάθε μέρα οι ίδιες ερωτήσεις, για αρκετούς μήνες. Σιγά σιγά της εξηγούσα όσο ποιο αναλυτικά και κατανοητά μπορούσα αυτό που συμβαίνει μετά τον τοκετό, αλλά στα μάτια της έβλεπα ακόμα την απορία.

Μέχρι που έπεσα πάνω σε αυτό το υπέροχο βιβλίο!
Το διαβάσαμε μια φορά, δυο φορές, τρεις φορές, και ακόμα υπάρχει στο τραπεζάκι του σαλονιού για να το βλέπει και να με ρωτάει διάφορα.

Πρόκειται για ένα πολύ καλογραμμένο βιβλίο, απο τις Νατάσα Δανιήλ (φιλόλογος), Έφη Κουκουτσάκη (μαία), και Μαρία Δανιήλ (παιδίατρος). Η εικονογράφηση είναι απο την ίδια την Νατάσα Δανιήλ, η οποία έχει καταφέρει να αναπαραστήσει όλους τους ήρωες με απλότητα απέναντι στο παιδί.

Στο βιβλίο λοιπόν, εξελίσσεται μια ιστορία. Ένα τετράχρονο αγοράκι έχει την απορία, γιατί η μαμά του θηλάζει το μικρό τους μωρό; Γιατί δεν πίνει γάλα απο το μπιμπερό;
Η εξήγηση έρχεται τόσο απο την οκτάχρονη - μεγαλύτερη αδερφή του, όσο και απο την υπόλοιπη οικογένεια, μέσα απο διαλόγους μεταξύ τους.

Το βιβλίο αυτό, θα έλεγα οτι μπαίνει στην σκέψη του παιδιού. Παρουσιάζει ακριβώς αυτά που θα σκεφτόταν ένα παιδάκι που ζει κάτι παρόμοιο. Μπαίνει στο μυαλό του, και μέσα απο την οκτάχρονη αδερφή, με παιδικό και κατανοητό τρόπο, παίρνει τις απαντήσεις που θέλει.
Εκτός απο όλα αυτά όμως, δείχνει στο παιδί με όμορφο τρόπο, πως μπορεί να βοηθήσει την μαμά του στον θηλασμό. Συγκεκριμένα, γράφει:
"Ο θηλασμός δεν θα κρατήσει για πάντα! Θέλω να κάνετε ησυχία όταν θηλάζω, να μη μαλώνετε και να με βοηθάτε."


Είναι ένας τέλειος τρόπος να εξηγήσουμε στο μικρότερο παιδί μας, τι είναι αυτό που κάνουμε, και γιατί το κάνουμε. Μέσα απο την ιστορία, θα ταυτιστεί με το τετράχρονο αγοράκι, και θα πάρει τις απαντήσεις που αναζητά.

Μακάρι να το είχα βρει νωρίτερα, και να το διάβαζα απο την αρχή στην κόρη μου.

Σας το συστήνω ανεπιφύλακτα!

Μπορείτε να το βρείτε παρακάτω:
1. Στην σελίδα του facebook
2. Στο ηλεκτρονικό βιβλιοπωλείο, Πολιτεία

Κατάλληλες ηλικίες: 4-10 ετών
Εκδόσεις: Οσελότος

Τα παιχνίδια των παιδιών μας, δεν είναι μια απλή υπόθεση. Είναι αυτά που θα "χτίσουν" το μέλλον τους. Ίσως να ακούγεται υπερβολικό, όμως μέσα απο αυτό, τα παιδιά μαθαίνουν τα περισσότερα πράγματα (αντιδράσεις, συμπεριφορές, συνέπειες). Λαμβάνουν συνεχώς μηνύματα, είτε καλά είτε κακά. Σαν γονείς λοιπόν, θεωρώ πως θα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί με τα παιχνίδια που δίνουμε στα μικρά μας.
Κάτι ακόμα όμως που θα έπρεπε να σκεφτόμαστε εκτός απο το είδος των παιχνιδιών, είναι και ο αριθμός. Στα περισσότερα δωμάτια επικρατεί ένα χάος. Υπάρχουν παντού παιχνίδια (όπως και στο δικό μας). Εκεί πρέπει να αναρωτηθούμε: " τα χρειάζονται πραγματικά όλα αυτά;"

Όσο λιγότερα παιχνίδια έχει ένα παιδί, τόσο περισσότερο θα ωφεληθεί και τώρα και αργότερα.

Τα παιδιά μαθαίνουν να είναι ποιο δημιουργικά
Τα πολλά παιχνίδια, εμποδίζουν την φαντασία του παιδιού να αναπτυχθεί, αφού αν βαρεθεί να παίζει με ένα παιχνίδι, απλά θα πάρει κάτι άλλο. Αν όμως δεν είχε πολλές επιλογές, θα έβαζε στο μυαλό του άλλους ρόλους που θα μπορούσε να του δώσει και να κάνει κάτι τελείως διαφορετικό και συναρπαστικό.

Η προσοχή τους αποσπάται λιγότερο
Όταν το παιδί κάθεται να παίξει με ένα παιχνίδι, και γύρω του υπάρχουν αμέτρητα άλλα, πιθανόν να παίξει με αυτό 1-2 λεπτά, και μετά η προσοχή του θα αποσπαστεί κατευθείαν απο αυτό το άλλο παιχνίδι που θα ήθελε να παίξει στη συνέχεια. Έτσι, δεν θα εκτιμήσει ποτέ αυτό που βρίσκεται μπροστά του, και θα επηρεάσει ακόμα και την καθημερινή του συμπεριφορά. Θα είναι ένα παιδί που η προσοχή του θα αποσπάται με το παραμικρό.

Δημιουργούν καλύτερες κοινωνικές δεξιότητες
Τα παιδιά που χρησιμοποιούν λιγότερα παιχνίδια, είναι γεγονός πως έχουν καλύτερες επιδόσεις στις σχέσεις τους με άλλα παιδιά. Μαθαίνουν ποιο γρήγορα το "πάρε-δώσε", και την έννοια της συζήτησης. Δεν είναι τυχαίο που τα παιδιά με λιγότερα παιχνίδια, αλλά περισσότερους φίλους (εφόσον αλληλεπιδρούν μεταξύ τους), είναι ποιο ευτυχισμένα.

Μαθαίνουν να φροντίζουν τα παιχνίδια τους
Σκεφτείτε το λίγο. Όταν έχεις κάτι, το αγαπάς, αλλά δεν έχεις άλλο και ξέρεις πως αν χαλάσει δεν θα το ξαναβρείς, δεν θα το προσέξεις παραπάνω;
Ακριβώς αυτό συμβαίνει και με τα παιδιά. Δεν θα μάθουν ποτέ την αξία του παιχνιδιού τους, αν απλά μπορούν να το αντικαταστήσουν με ένα άλλο απο τα αμέτρητα παιχνίδια τους.

Στην δική μας περίπτωση, που η Καλλιόπη τα πρώτα χρόνια της ζωής της ήταν ένας καταστροφέας, απλά σταμάτησα να της αντικαθιστώ αυτό που χαλούσε, και έβρισκα τρόπο να κρύψω το παρόμοιο για να μην το βρει. Με αυτόν τον τρόπο, πλέον μετράει ακόμα και τα πόνυ της να δει μη τυχόν λείπει κανένα. Τα μαζεύει όλα, και φροντίζει να είναι καθαρά και χτενισμένα!!

Αναπτύσσουν και άλλες δεξιότητες
Όταν ένα παιδί δεν είναι μονίμως απορροφημένο με τα παιχνίδια του, βρίσκει χρόνο και ενδιαφέρον στο να διαβάσει ένα βιβλίο, να ζωγραφίσει, ή να φτιάξει μια χειροτεχνία. Με την σειρά τους αυτά θα το βοηθήσουν στον χαρακτήρα του, ώστε να μπορεί ποιο εύκολα να εξωτερικεύει τα συναισθήματα του και να επικοινωνεί καλύτερα με τους υπόλοιπους.

Γίνονται ποιο ευρηματικά
Στην εκπαίδευση, οι μαθητές δεν λαμβάνουν απευθείας την λύση ενός προβλήματος, αλλά εργαλεία που θα τους βοηθήσουν σε αυτόν τον σκοπό. Κάτι παρόμοιο ισχύει και εδώ. Τα λιγότερα παιχνίδια κάνουν ένα παιδί ποιο ευρηματικό στο να λύνει "προβλήματα", μόνο με τα χέρια του.

Λιγότερα παιχνίδια = λιγότεροι καυγάδες
Ίσως έχουμε μάθει στην νοοτροπία πως όταν πρόκειται για αδελφάκια, είναι καλύτερα να έχουμε πολλά παιχνίδια για να μην μαλώνουν. Έχω και εγώ δυο παιδιά. Αν κάτσω να το σκεφτώ, συνειδητοποιώ πως είτε έχουν πολλά, είτε λίγα, πάλι θα "μαλώνουν". Εκεί έρχεται το κατά πόσο μπορούμε να τα μάθουμε να συνεργάζονται και να παίζουν μαζί (ειδικά αν είναι του ίδιου φύλου και σε κοντινή ηλικία). Κάθε φορά που παίρνουμε ένα καινούργιο παιχνίδι για να μην μαλώνουν, στην ουσία ανάβουμε το φυτιλάκι "ποιανού είναι αυτό;" "εγώ θα το δώ πρώτη", κλπ. Απο την άλλη μεριά, τα αδέρφια με λιγότερα παιχνίδια, αναγκάζονται να μοιραστούν, να συνεργαστούν και να βρουν κοινές λύσεις.

Χτίζουν υπομονή
Όταν ένα παιδί έχει αρκετές επιλογές στα παιχνίδια του, μόλις κάπου δυσκολευτεί, κατά πάσα πιθανότητα θα τα παρατήσει. Αυτό συμβαίνει ποιο δύσκολα όταν κοιτάει γύρω του και ξέρει πως με αυτό το παιχνίδι θέλει να παίξει αυτήν την στιγμή, άρα πρέπει να λύσει το πρόβλημά του.

Το παιδί μαθαίνει να βρίσκει ικανοποίηση ακόμα και με λίγα πράγματα
Είναι αυτό που λέμε καμιά φορά "μην το κακομάθουμε με τόσα πολλά".. Θεωρώ πως ισχύει. Ένα παιδί που μαθαίνει να έχει 5 διαφορετικά σετ κουζινικών ή 5 πυροσβεστικά οχήματα, θα τα θέλει όλα σε μεγάλες ποσότητες για μια ζωή. Δεν θα μάθει ποτέ να διαλέγει ποιο θέλει πραγματικά. Αυτό, σίγουρα θα επηρεάσει αρνητικά τις σχέσεις του με τα άλλα παιδιά, αφού θα νομίζει πως όλα του ανήκουν, και έχει ότι ζητήσει. Θα πρέπει να μπει στην διαδικασία να διαλέξει ένα σετ κουζινικών. Να ξέρει πως αυτό είναι και θα πρέπει να το αγαπάει και να το προσέχει!

Δεν είμαι κατά των παιχνιδιών, ούτε ζω μίνιμαλ. Είμαι μαμά, και όπως όλες οι μαμάδες, θέλω τα παιδιά μου να έχουν καλούς τρόπους, καλή συμπεριφορά, και να αναπτύξουν όσο γίνεται περισσότερες καλές δεξιότητες. Αυτό όμως δεν γίνεται απο την μια μέρα στην άλλη. Χτίζεται σιγά σιγά και ξεκινάει απο την ημέρα την γέννησης κιόλας.
Η παιδική ηλικία, είναι το καλύτερο σχολείο και τα παιδιά μαθαίνουν και προσαρμόζονται ποιο εύκολα. Ας τους κάνουμε την ζωή και την καθημερινότητα ευκολότερη, με λιγότερα παιχνίδια.

Σήμερα, θα σας εξομολογηθώ την ιστορία μας επάνω σε ένα, θα έλεγα "φλέγον" ζήτημα, που απασχολεί τις περισσότερες μανούλες. Όσο η Καλλιόπη μεγάλωνε και άρχισα να μπαίνω σε μαμαδοκύκλους των παιδότοπων και των παιδικών χαρών, επικρατούσε μια ερώτηση: "Καθαρίσατε; Και εμείς προσπαθούμε".

Υπάρχει μια "τάση", ή αλλιώς έναν ανταγωνισμός ανάμεσα στις μαμάδες, για το ποιο παιδί θα κάτσει στο γιογιό του ποιο γρήγορα. Ξεκινάει απο τις ποιο παλιές, που θα σου πουν οτι το παιδί τους έκανε μόνο του τουαλέτα 1,5 χρονών, και το δικό σου που είναι 2-2,5 άργησε.

Εγώ απο την άλλη, πάντα πίστευα κάτι άλλο. Πίστευα πως δεν υπάρχει κατάλληλη ηλικία. Πως αν πιέσω την μικρή να αφήσει την πάνα και να πάει με το ζόρι στην τουαλέτα, θα νιώσει άσχημα. Πως αν έχει πάρα πολλά ατυχήματα (λόγω του οτι δεν είναι έτοιμη) θα πάρει απο φόβο το γιογιό και δεν θα καθίσει ξανά εύκολα, και πως γενικά δεν χρειάζεται να αποδείξω κάτι σε κάποιον άλλον, παρά μόνο να κοιτάξω το δικό της καλό. Να την αφήσω "ελεύθερη" να επιλέξει εκείνη πότε πρέπει να το κάνει. Όσο απλό και αν φαίνεται σε εμάς, αυτό θα είναι ένα μεγάλο άλμα προς την αυτονομία τους.

Η μικρή όντας γεννημένη τον Μάρτιο, και αποφασισμένη πως θα το κάνω τους καλοκαιρινούς μήνες -για ευνόητους λόγους- έφτασε στην ηλικία των 2 ετών και κάτι ψιλά, για να κάνει την πρώτη της προσπάθεια. Απλά δεν ήθελε. Προσπάθησε όλη μέρα και δεν είχε ούτε μια επιτυχία. Εννοείτε πως δεν της είπαμε κάτι, αλλά αμέσως καταλάβαμε πως δεν ήταν η ώρα της. Ήθελε να περιμένουμε και άλλο, και όπως ανέφερα και παραπάνω, δεν είχα να αποδείξω κάτι σε κάποιον. Πριν γίνουν τα πράγματα χειρότερα, και αφού ήδη φαινόταν στο πρόοσωπό της η απογοήτευση και η αμηχανία, εξαφανίσαμε το γιογιό και της επιστρέψαμε τις πάνες της. Η ανακούφιση που είχε το βλέμμα της δεν περιγράφεται, και με έκανε να καταλάβω αμέσως πως έκανα το σωστό.

Έτσι πέρασε ένας χρόνος χωρίς να αναφέρω κάτι, και αφού πλέον είχαμε κλείσει τα 3, μπορούσα να της μιλήσω, να το συζητήσουμε και να το αποφασίσουμε μαζί.

Επειδή σε αυτήν την ηλικία τα παιδιά θέλουν λίγο να το παίζουν "μεγάλα", το εκμεταλλεύτηκα και της παρουσίασα την τουαλέτα ως κάτι που κάνουν μόνο τα μεγάλα παιδιά! Για κάποιες μέρες και πριν κάνω οποιαδήποτε άλλη κίνηση, απλά συζητούσαμε και με την πρώτη ευκαιρία της θύμιζα πως θα πρέπει να αποχωριστεί τις πάνες της.

Βρακάκια είχαμε απο πέρσι, αλλά αφού τα φρεσκάραμε και ανανεώσαμε την γκαρνταρόμπα μας με λίγες ακόμα νεράιδες και γατούλες, ήρθε η μεγάλη στιγμή να τα δοκιμάσουμε.

Ξημέρωσε η πρώτη ημέρα. Πριν ακόμα σηκωθεί, εγώ είχα πάει στην τουαλέτα και είχα αφήσει τον "θρόνο" της. Μόλις λοιπόν ξύπνησε, της έδειξα τα βρακάκια που είχαμε ετοιμάσει την προηγούμενη. Διάλεξε με μεγάλο ενθουσιασμό αυτό που ήθελε και το φόρεσε. Μόλις ντύθηκε, της έκανα την πρώτη υπενθύμιση για τουαλέτα.

Από την πρώτη ημέρα της εκμάθησης, πρέπει τουλάχιστον ανά μισή ώρα, να υπενθυμίζουμε στο παιδί να πηγαίνει στην τουαλέτα. Με την πάροδο των ημερών, το διάστημα αυτό μεγαλώνει, ώσπου το παιδί θα ζητάει μόνο του.

Ο ενθουσιασμός της που έκατσε στο γιογιό σαν μεγάλο παιδί, ήταν τόσο μεγάλος που στην ούρηση δεν είχαμε κανένα απολύτως ατύχημα, όλη την ημέρα. Ούτε την επόμενη, και γενικά ποτέ. Εννοείτε πως για τουλάχιστον μια εβδομάδα της το υπενθύμιζα εγώ -αν και τις τελευταίες μέρες το έλεγε και μόνη της-, αλλά  μετά ανέλαβε αποκλειστικά μόνη της την "ευθύνη".

Στην ούρηση όλα καλά, αλλά μπορώ να πω σχεδόν το ίδιο και για την αφόδευση. Είχαμε μονάχα δυο ατυχήματα, και αυτό γιατί δεν μπορούσε να προσδιορίσει το πόσο χρόνο θέλει απο το να το ζητήσει, μέχρι να τα κάνει, και δεν ήξερε πως να το συγκρατήσει. Το αποτέλεσμα ήταν να της φεύγουν στον δρόμο!! Κράτησε όμως μόνο μια μέρα, και ήδη απο την επόμενη, δεν είχαμε κανένα άλλο ευτράπελο.

Τι έγινε όμως με την βραδινή πάνα;
Ήμουν διστακτική και σκέφτηκα πως ήδη τα είχε πάει περίφημα, δεν ήθελα να την πιέσω. Είχα όμως στο πίσω μέρος του μυαλού μου, πως σε 1-2 μήνες θα γεννούσα την μπέμπα, και δεν ήθελα να συμπέσουν αυτά τα δύο.

Όταν θέλουμε να ξεκινήσουμε εκμάθηση, δεν πρέπει να υπάρχει κανένας άλλος στρεσογόνος παράγοντας που να επηρεάζει το παιδί, όπως μετακόμιση, αλλαγή σχολείου/σπιτιού, ερχομός νέου μέλους, κλπ

Αφού πέρασαν 2 εβδομάδες που αφαιρέσαμε την πάνα μας κατά την διάρκεια της ημέρας, και αφού παρατηρούσα οτι και την βραδινή της πάνα την άφηνε εντελώς στεγνή, αποφασίσαμε να την κόψουμε και αυτή. Μάλιστα καμιά φορά ξυπνούσε και το βράδυ για να ζητήσει τουαλέτα.

Αφού άπλωσα κάτω απο το σεντόνι ένα παιδικό επίστρωμα (μπορείτε να τα βρείτε απο εδώ), ήρθε και η στιγμή να κοιμηθεί ποιο άνετα. Δεν είχαμε κανένα ατύχημα.

Προσωπικά πιστεύω πως είναι πολύ σημαντικό να "ακούμε" το παιδί μας και όχι τους υπόλοιπους γύρω μας. Δεν χρειάζεται να το πιέσουμε να κάνει κάτι που δεν είναι έτοιμο, απλά για να μην αποκλίνει απο το ποσοστό. Το κάθε παιδί είναι διαφορετικό. Άλλο θα μάθει να ελέγχει τους σφιγκτήρες τους στα 2 έτη, άλλο στα 3 και άλλο έχει ατυχήματα μέχρι τα 4-5. Πρέπει να τους δίνουμε χρόνο και χώρο να αναπνεύσουν και να νιώσουν έτοιμα, και όχι να τους λέμε για τον εγγονό της διπλανής και τον ανιψιό της απέναντι, καθώς αυτό θα φέρει μόνο αρνητικά αποτελέσματα.
Εν τέλη λοιπόν, κόψαμε την πάνα 3 ετών, πολύ εύκολα αφού ήταν έτοιμη, και χωρίς πολλά ατυχήματα.

Πολύ σύντομα, θα σας γράψω και ένα συμβουλευτικό άρθρο, με συμβουλές και χρήσιμα tips για το πως προετοιμαστήκαμε, τι βιβλία διαβάσαμε και το ποιο σημαντικό, θα σας επονομάσω τα σημάδια που πρέπει να διακρίνεται στο παιδί, για να ξεκινήσετε την δική σας εκμάθηση.

Μέχρι τότε σας χαιρετώ!! 

Photo credits: C Russ

Το να έχεις παιδιά, είναι μεγάλη ευλογία. Το να έχεις παραπάνω απο ένα παιδί, δεν είναι πολλές φορές και η ποιο εύκολη υπόθεση.. ή μήπως θα μπορούσαμε να είναι;

Όταν ήμουν έγκυος στην πρώτη μου κόρη, κανένας, μα κανένας δεν μου είχε μιλήσει με ειλικρίνεια μπορώ να πω. Το μόνο που άκουγα ήταν για το πόσο μαγική είναι η μητρότητα, πόσο ωραία μυρωδιά έχουν τα νεογέννητα και πόσο ευλογημένη είμαι που θα γίνω μητέρα.

Λοιπόν, συμφωνώ σε όλα, αλλά και πάλι πιστεύω πως θα ήταν καλύτερα αν ήμουν παραπάνω προετοιμασμένη. Μη ξεχνάμε πως η μητρότητα δεν ξεκινάει απο την ημέρα που θα πάρουμε το νεογέννητο στα χέρια μας, αλλά απο την στιγμή που ξεκινάει η εγκυμοσύνη!

Την δεύτερη φορά όμως, ήμουν απόλυτα προετοιμασμένη, και μπορώ να πω πως το ευχαριστήθηκα λίγο περισσότερο. Ήξερα απο την αρχή, πως θα είναι η ανάρρωση απο τον τοκετό μου, οτι πιθανόν θα αντιμετωπίσω προβλήματα στον θηλασμό, και πολλά ακόμα. Ευτυχώς, δεν είχα επιστρέψει σε κανονικό ύπνο χωρίς βραδινό ξύπνημα, οπότε όταν γεννήθηκε η μικρή δεν μου κακοφάνηκε. Ίσα ίσα, που λες και η μεγάλη κατάλαβε, και λίγους μήνες πριν γεννήσω, ξεκίνησε να κοιμάται συνεχόμενα.

Πολλές φορές, ακούω μαμάδες να θεωρούν την καθημερινότητά τους ως "τρέλα" με δυο ή περισσότερα παιδιά. Για τα περισσότερα δεν θα μιλήσω καθώς δεν γνωρίζω, αλλά σίγουρα έχω μια πείρα στα δυο, και για εμένα για κάποιο λόγο είναι ποιο εύκολα.

Ναι ναι, καλά διαβάσατε.. είναι ποιο εύκολα με δυο παιδιά.

Αν θεωρήσουμε δεδομένο, πως έχω συνηθίσει να ξυπνάω ανά 2 ώρες, και πως πλέον δεν αντιμετωπίζω κανένα απολύτως πρόβλημα στον θηλασμό, η καθημερινότητά μου με ένα νήπιο και ένα μωρό, είναι ποιο εύκολη όταν είναι μαζί.

Αυτό είναι κάτι που το κατάλαβα απο όταν η Καλλιόπη ξεκίνησε το νηπιαγωγείο. Όταν λείπει, η μικρή είναι ανήσυχη και σκανταλιάρα, ενώ όταν είναι εδώ, δημιουργούν ένα αχτύπητο δίδυμο και παίζουν με τις ώρες. Σίγουρα αρπάζονται καμιά φορά -αδέρφια είναι, αλίμονο-, αλλά όχι σε άσχημο σημείο. Η Καλλιόπη είναι προστατευτική μαζί της και την χειρίζεται όμορφα -ακόμα και όταν "γυρνάω το κεφάλι μου".

Για αυτό λοιπόν θα πρέπει να ξεκινήσουμε δημιουργώντας μια καλή σχέση ανάμεσα στα αδέρφια.
Πολλές φορές φαίνεται δύσκολο, καθώς τα περισσότερα παιδιά αντιδρούν στο νέο μέλος πριν ακόμα αυτό επιστρέψει στο σπίτι απο το μαιευτήριο. Αυτό όμως συμβαίνει γιατί δεν γίνεται πάντα η κατάλληλη προετοιμασία.

Αφού έχουμε εξασφαλίσει όσο γίνεται μια καλή αδερφική σχέση, πρέπει τώρα να κατανοήσουμε και την δική μας θέση. Πρέπει να έχουμε συνεχώς στο μυαλό μας τις ορμόνες.
Όχι, οι ορμόνες δεν εξαφανίζονται μετά την γέννα. Αντίθετα, μένουν για άλλους εννέα μήνες, μπορεί και περισσότερο. Αυτό σημαίνει νευρικότητα και ευαισθησία. Ένα πράγμα σαν πολλαπλές προσωπικότητες. Άρα, όταν πιάνουμε τον εαυτό μας να νιώθει "κάπως" εκείνες τις μέρες, είναι σημαντικό να θυμόμαστε πως οφείλεται στις ορμόνες, και όχι στα "άτακτα" παιδιά μας.

Μια ακόμα κατάσταση που επηρέασε εμένα όταν γέννησα την μικρή μου, ήταν οι ενοχές, μη τυχόν και νοιώσει η Καλλιόπη μου παραμελημένη. Όσο και να προσπαθείς, όσο και να το θέλεις, οι πρώτες μέρες με το νεογέννητο απαιτούν αφοσίωση. Να το ταΐσεις να το κουνήσεις, να το κοιμήσεις, και μόλις το καταφέρεις, μετά απο ένα μισάωρο φτου και απο την αρχή. Όταν είναι το πρώτο σου δεν σε πειράζει γιατί δεν έχεις κάτι άλλο να κάνεις. Όταν όμως είναι το δεύτερο, έχεις ακόμα ένα ζευγάρι ματάκια που σε κοιτάνε να φροντίζεις ένα άλλο μωρό. Όσο και να το αγαπάει και να έχει πάρει με θετικότητα τον ερχομό του, πάντα θα είναι "το άλλο μωρό".

Εκείνες τις ημέρες, το είχα συζητήσει με μια φίλη μου παιδοψυχολόγο, και μου είπε το εξής: "Δεν υπάρχει ποιο φυσιολογική κατάσταση απο το να νιώσει ζήλια. Τα παιδιά που "δεν ζηλεύουν", απλά δεν το δείχνουν. Πάντα ζηλεύουν". Με ώθησε στο να προσπαθήσω να εξωτερικεύσω την οποιαδήποτε ζήλια μπορεί να ένοιωθε η Καλλιόπη μου. Η αλήθεια είναι πως δεν την έδειχνε έντονα, παρά μόνο λίγες φορές, όταν ήθελε να της δώσω για παράδειγμα ένα παιχνίδι απο κάπου ψηλά, και επειδή θήλαζα το μωρό δεν μπορούσα.. εκεί ναι έδειχνε λίγη ζήλια.

Αυτό που έκανα, ήταν να μην ασχολούμαι όσο γίνεται με την μικρή. Μαμ και νάνι που λέμε. Θυμάμαι πως είχε φτάσει σε σημείο να την πάρει η ίδια της αγκαλιά. Εκεί ήταν που άρχισε να μαλακώνει. Εννοείτε πως με την πρώτη ευκαιρία άρπαζα την μικρή και την τρέλαινα στα φιλιά, αλλά μπροστά στην Καλλιόπη έπαιζα τον ρόλο της "σκληρής" μαμάς. Και κάπως έτσι, έγιναν δυο καλές φίλες, που έφτιαξαν μια πετυχημένη συμμορία σκανταλιάς. Και εγώ πλέον καμαρώνω για αυτό.

Που καταλήγω λοιπόν; Η ζωή ως μαμάδες, μπορεί να είναι εύκολη ή δύσκολη, όσα παιδιά και να έχουμε. Εμείς καθορίζουμε το πως θα τη ζήσουμε. Αν φροντίσουμε να χτίσουμε μια καλή σχέση ανάμεσα στα αδέρφια, συνειδητοποιήσουμε πως τις πρώτες μέρες θα έχουμε τα "ορμονικά" μας, και κατανοήσουμε πως το να ζηλέψει το μεγαλύτερο παιδί είναι απολύτως φυσιολογικό, θα είναι η βάση για να κάνουμε τα πάντα όσο γίνεται καλύτερα.

Η εγκυμοσύνη, είναι η ποιο σημαντική στιγμή στην ζωή μιας γυναίκας. Όταν παίρνουμε την απόφαση να γίνουμε γονείς, ή ακόμα και αν το μωράκι μας έρθει ξαφνικά χωρίς να το έχουμε προγραμματίσει, ξεκινάμε τις πρώτες μας σκέψεις πάνω σε αυτό. Πως θα είναι όλη η εγκυμοσύνη; Τι πρέπει να προσέχουμε; Πως θα γεννήσουμε; Που θα γεννήσουμε; Με γιατρό ή μαία; Σε νοσοκομείο ή στο σπίτι; Μετά τον τοκετό πως θα φροντίσουμε το μωρό μας; ... και πολλές τέτοιες σκέψεις.

Την λύση, έρχονται να δώσουν τα λεγόμενα "μαθήματα ανώδυνου τοκετού". Στο σημερινό άρθρο, θα μιλήσουμε για αυτήν την δραστηριότητα, που μπορείτε να παρακολουθήσετε κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης και θα σας βοηθήσει να έχετε έναν ποιο ανώδυνο τοκετό.

Τοκετός με επισκληρίδιο ή όχι;

Πρόκειται για μαθήματα, που διοργανώνονται κυρίως απο μαίες. Αφορούν την φροντίδα κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης, τον τοκετό, τον θηλασμό και την περιποίηση και γενικότερη φροντίδα του νεογνού. Η έγκυος, μπορεί να μάθει καινούργια πράγματα για το σώμα της, όπως ποιες είναι οι σωστές αναπνοές για να "μειωθεί" η αίσθηση το πόνου κατά την διάρκεια του τοκετού. Θα έχει την ευκαιρία να κάνει την απαραίτητη για εκείνη γυμναστική, καθώς και να προετοιμάσει κατάλληλα το σώμα της για την διαδικασία του τοκετού, μέσα απο ειδικές ασκήσεις. Θα μάθει πως να φροντίζει το μωρό της, και θα αφοπλιστεί με χρήσιμες πληροφορίες για τον θηλασμό.

Ποιο συγκεκριμένα, στα μαθήματα ανώδυνου τοκετού:
✔ Μαθαίνετε να ακολουθείτε έναν ποιο υγιεινό τρόπο ζωής
✔ Γίνονται ασκήσεις ειδικά προσαρμοσμένες στις ανάγκες της εγκύου
✔ Έχετε την ευκαιρία να μάθετε τι ακριβώς συμβαίνει μέσα στο σώμα σας, αυτούς τους εννέα μήνες
✔ Μαθαίνετε τους τρόπους ανακούφισης που διαθέτει η ιατρική επιστήμη
✔ Εξασκείστε σε φυσικές τεχνικές χαλάρωσης (όπως οι σωστές αναπνοές)
✔ Παίρνετε τις βασικές και χρησιμότερες γνώσεις για την σωστή περιποίηση του μωρού σας (αλλαγή πάνας, μπάνιο, ύπνος, κλπ)
✔ Ενημερώνεστε για όλα τα πλεονεκτήματα του μητρικού θηλασμού, παίρνετε πολύ σημαντικές πληροφορίες που θα σας βοηθήσουν, και εξασκείστε στο πρακτικό κομμάτι του (συνήθως με κούκλες)
✔ Μαθαίνετε να αναγνωρίζετε και να δέχεστε τα συναισθήματα που θα αντιμετωπίσετε μετά τον τοκετό
✔ Παίρνετε συμβουλές για την δική σας φροντίδα (σωματική και ψυχική), ως λεχώνα

Συνήθως αυτά τα μαθήματα γίνονται ανά ομάδες γυναικών που βρίσκονται πάνω-κάτω στις ίδιες εβδομάδες κύησης. Αυτό δίνει την ευκαιρία στην κάθε μαμά να γνωριστεί και με άλλες, να μοιραστεί τις ιστορίες της και τις ανησυχίες της.

Βοηθούν πραγματικά;

Θα έλεγα, ναι! Αλήθεια, μπορούν να βοηθήσουν αρκετά μια έγκυο να συμβιβαστεί με τις νέες αλλαγές στο σώμα της, αλλά και με την ιδέα πως σε λίγους μήνες θα φέρει στον κόσμο το μωρό της.

Εμένα προσωπικά με βοήθησαν. Έμαθα να παίρνω τις σωστές αναπνοές, πήρα τις κυριότερες και βασικές γνώσεις επάνω στην περιποίηση των βρεφών, και ένιωσα περισσότερη ασφάλεια και αυτοπεποίθηση για να θηλάσω το μωρό μου.
Μην φανταστείτε πως είναι 1-2 βαρετές ώρες που απλά κάποιος θα μιλάει ασταμάτητα.
Ακόμα θυμάμαι τις προσπάθειές μου να πάρω τις σωστές αναπνοές (και γελάω). Αλλά με αρκετή εξάσκηση τις έμαθα.
Θυμάμαι που κρατούσα μια ψεύτικη κούκλα θεωρώντας πως είναι το μωρό μου, την έβαζα στο στήθος να φάει, την άλλαζα πάνα και την έκανα μπάνιο.

Ένιωσα μεγαλύτερη ασφάλεια. Ήξερα τι να κάνω και πως να το κάνω. 

Εννοείτε πως μόλις η μεγάλη στιγμή έφτασε και εγώ "έπρεπε" να δείξω αυτά που έμαθα, κοκάλωσα! Δεν σκεφτόμουν, απλά έπραττα. Κατά την διάρκεια των οδυνών μου, απλά έπαιρνα τις σωστές αναπνοές, ήξερα τι να ζητήσω και πότε, και μπορώ να πω πως ο χρόνος κύλησε νεράκι. Σαν να μου έβγαιναν όλα αυτόματα!

Ένα ακόμα σημαντικό σημείο που βοήθησαν, ήταν στις πρώτες ημέρες στο σπίτι. Πάνω κάτω ήξερα τι να περιμένω. Έμαθα για τα άλματα ανάπτυξης και τα σημάδια πείνας, και μου ήταν ποιο εύκολο να κατανοήσω το μωρό μου και τις ανάγκες του, και να το ανακουφίσω ανάλογα και έγκαιρα.

Δεν είναι ανάγκη να πληρώσετε για αυτά τα μαθήματα. Σαφώς υπάρχουν και επι πληρωμή, αλλά αρκετά συχνά διοργανώνονται και δωρεάν. Για αρχή θα μπορούσατε να τηλεφωνήσετε στο νοσοκομείο ή την κλινική που σκοπεύετε να γεννήσετε, και να ενημερωθείτε για την διαθεσιμότητα τέτοιων μαθημάτων. Επίσης μπορεί να βρείτε δωρεάν θέσεις στο ΠΕΔΥ της περιοχής σας, ή σε διάφορες άλλες οργανώσεις όπως αυτή (αν βρίσκεστε στην Αττική). Η καλύτερη χρονική στιγμή για να τηλεφωνήσετε και να ρωτήσετε για διαθεσιμότητα, είναι στις 25 εβδομάδες κύησης.

Με τους μπαμπάδες τι κάνουμε;

Εν έτη 2019, θεωρώ δεδομένο πως ταμπού του είδους: "εγώ είμαι άντρας δεν έχω δουλειά σε τέτοια", δεν υφίστανται. Εφόσον στην πλειοψηφία τους οι μπαμπάδες απο μόνοι τους θέλουν να είναι σε όλα ενεργοί, θεωρώ πως αυτός είναι ένας πολύ καλός τρόπος να προετοιμαστούν κατάλληλα. Όσο περίεργο και να μας φαίνεται (αφού εμείς θα "τραβήξουμε το λούκι") οι μπαμπάδες μπορούν να έχουν τις ίδιες ή και περισσότερες απορίες απο εμάς, ή ακόμα και να ανησυχούν περισσότερο. Δεν υπάρχει λοιπόν καλύτερος τρόπος να καθησυχαστούν απο το να ακούσουν πέντε βασικά πράγματα απο το στόμα των ειδικών. Ειδικά αν είναι αποφασισμένοι να παρίστανται και στον τοκετό, η παρακολούθηση των μαθημάτων επιβάλλεται!

Ο χρόνος περνάει πολύ γρήγορα. Σύντομα θα κληθείτε να αναλάβετε τον ποιο σημαντικό ρόλο της ζωής σας. Φροντίστε να είσαστε κατάλληλα προετοιμασμένοι και οι δυο γονείς, καθώς μόνο με αυτόν τον τρόπο θα το απολαύσετε όσο γίνεται με λιγότερο άγχος.

Διαβάστε εδώ, τον δικό μου οδηγό επιβίωσης για τους πρώτους μήνες θηλασμού.

Πως θα κάνετε το μωρό σας να ηρεμήσει, αν έχει φτάσει στα τελευταία στάδια πείνας;

✔ Το αγκαλιάζουμε

✔ Του προσφέρουμε την επαφή δέρμα με δέρμα στο στήθος

✔ Του μιλάμε

✔ Του προσφέρουμε χάδια

Όταν θα έρθει η ώρα για το μωρό σας να ξεκινήσει τις στερεές τροφές, θα ανακαλύψετε πως υπάρχει και άλλη μέθοδος για την εισαγωγή τους. Σε αυτό το άρθρο, θα αναλύσουμε τι είναι το baby led weaning, και τι προσφέρει στα μωρά.

Πρόσφατα, το baby led weaning (BLW) έχει γίνει πολύ δημοφιλές και καθιστά τον ποιο «σωστό» τρόπο εισαγωγής στερεών τροφών στα μωρά. Αν δεν είσαστε σίγουροι για το τι ακριβώς είναι, μην ανησυχείτε, καθώς δεν είσαστε οι μόνοι. Ο παραδοσιακός τρόπος εισαγωγής στερεών (ο γνωστός πουρές), κατέχει ακόμα την πρωτιά στις περισσότερες χώρες.

Οι συμβουλές σχετικά με τη διατροφή των βρεφών έχουν αλλάξει σημαντικά την τελευταία δεκαετία, αλλά συνήθως περιλαμβάνουν το τάισμα πουρέ με κουτάλι, που ξεκινάει περίπου από 4-5 μηνών. Το 2002, η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας (WHO) άλλαξε την κατευθυντήρια γραμμή για τη διατροφή των βρεφών, επεκτείνοντας τη ιδανική διάρκεια αποκλειστικού θηλασμού από 4 σε 6 μήνες. Με τη σειρά του, αυτό σήμαινε ότι η συνιστώμενη ηλικία για την έναρξη στερεών τροφών αυξήθηκε επίσης σε έξι μήνες. Πλέον, εδώ και ένα χρόνο ο ΠΟΥ, έχει προτείνει την παράταση του αποκλειστικού θηλασμού μέχρι και το πρώτο έτος του μωρού, αλλά σπάνια συστήνεται από παιδιάτρους.

Στο παρελθόν, όταν τα μωρά ξεκινούσαν τις στερεές τροφές σε ηλικία τεσσάρων μηνών, έπρεπε να τους δοθούν σε μορφή πουρέ, επειδή ήταν πολύ μικρά για να τραφούν μόνα τους. Ωστόσο, οι υποστηρικτές του baby led weaning (BLW) προτείνουν ότι τα βρέφη ηλικίας έξι μηνών είναι αναπτυξιακά πιο προχωρημένα και συνεπώς δεν χρειάζεται να τρέφονται με πουρέ και γενικά δεν χρειάζεται να τρέφονται από κάποιον άλλο.

Το baby led weaning (BLW) είναι μια εναλλακτική μέθοδος για τη διατροφή των βρεφών, η οποία προωθεί την αυτοτροφοδότηση τους από τους έξι μήνες, αντί της συμβατικής-παραδοσιακής τροφοδοσίας με το κουτάλι, από κάποιον φροντιστή. Στην εφαρμογή του υπάρχουν δύο φάσεις: προετοιμασία για BLW από τη γέννηση έως περίπου τους έξι μήνες, και εφαρμογή του BLW από τους έξι μήνες και μετά. Κατά τη διάρκεια της φάσης προετοιμασίας, τα βρέφη ιδανικά τρέφονται με αποκλειστικό θηλασμό (παρόλο που η φόρμουλα ή η μικτή σίτιση είναι επίσης δεκτή) και οι γονείς περιμένουν έως ότου το παιδί παρουσιάσει αναπτυξιακά σημάδια ετοιμότητας για να τραφεί μόνο του, περίπου έξι μηνών. Όταν το βρέφος, κάνει την μετάβαση από το γάλα σε μια διατροφή που περιλαμβάνει στερεά τροφή (ιδανικά «οικογενειακή»), το φαγητό προσφέρετε ως «κομματάκια» και το μωρό καλείται να μάθει μόνο του να το λαμβάνει.



Πως θα καταλάβετε αν το μωρό σας είναι έτοιμο να ξεκινήσει στερεές τροφές;

✔ Μπορεί να κάθεται μόνο του χωρίς βοήθεια
✔ Έχει αναπτύξει την κινητική του ικανότητα για να μπορέσει να τραφεί μόνο του (να έχει μάθει να πιάνει)
✔ Μιμείται τις κινήσεις του στόματός σας την ώρα που τρώτε
✔ Δείχνει ενδιαφέρον για τις τροφές που υπάρχουν στο τραπέζι και προσπαθεί να τις πιάσει με τα χεράκια του

Ποια είναι τα προνόμιά του BLW απέναντι στα μωρά;

Όπως προ είπαμε, το baby led weaning (BLW) είναι η διαδικασία μετάβασης του μωρού από το γάλα στην στερεά τροφή. Κατά την διάρκεια αυτής της μεθόδου εισαγωγής, οι γονείς αποφασίζουν τι τροφές θα δώσουν στο μωρό, αλλά το μωρό αποφασίζει αν θα τις δεχτεί, και πόσο γρήγορα.

Τα σημαντικότερα οφέλη του, είναι:

Είναι ποιο εύκολο
✔ Ο πουρές θέλει χρόνο να ετοιμαστεί. Είναι ποιο εύκολο για εμάς να δώσουμε το ίδιο φαγητό που τρώμε εμείς στο μωρό μας, από το να πρέπει να φτιάξουμε ένα εξτρά γεύμα.
✔ Τα μωρά τρέφονται μόνα τους, άρα μπορείτε να τρώτε και εσείς την ίδια στιγμή.

Τα μωρά αναπτύσσουν καλύτερες διατροφικές συνήθειες
✔ Ρυθμίζει μόνο του το πόση τροφή έχει ανάγκη, και μεγαλώνοντας θα έχει έναν ιδανικότερο ΔΜΣ, από ότι θα είχε σε αντίθετη περίπτωση.
✔ Του προσφέρουν αυτονομία, και αυτό βοηθάει σε ποιο λιποβαρή μωρά να αναπτύξουν περισσότερο βάρος.
✔ Πειραματίζονται με μια μεγάλη ποικιλία τροφών από πολύ νωρίς, που θα βελτιώσει τις διατροφικές τους επιλογές αργότερα στην ζωή τους.

Έχει εκπαιδευτικό χαρακτήρα
✔ Χειρίζονται με ασφάλεια το φαγητό (μαθαίνουν να μασούν και να καταπίνουν)
✔ Διαχειρίζονται διαφορετικές υφές, γεύσεις, μεγέθη και σχήματα
✔ Συντονίζουν τις κινήσεις των ματιών και των λεπτών κινητικών δεξιοτήτων, μαθαίνοντας να πιάνουν τρόφιμα και να τα οδηγούν στο στόμα τους

Όπως θα έχετε καταλάβει, το baby led weaning (BLW) δεν είναι κάτι καινούργιο.
Πιθανόν, κατά την διάρκεια που διαβάζατε αυτό το άρθρο να σκεφτήκατε «Το έκανα ήδη αυτό, δεν είναι κάτι νέο». Έχετε δίκιο, η μέθοδος αυτή δεν είναι καινούργια, αλλά το να μιλάμε για αυτήν ως επιστημονικό ορισμό, ναι είναι κάτι που δεν υπήρχε ποιο πριν. Ουσιαστικά, είναι αυτό που μας συμβούλευαν οι ποιο παλιές «δίνε στο μωρό να τρώει στο χέρι για να μάθει»! Πολλοί γονείς, ειδικά αυτοί που έχουν τρία ή περισσότερα παιδιά, έχουν ήδη ανακαλύψει χρόνια πριν (κατά λάθος) αυτήν την μέθοδο και την έχουν εφαρμόσει πιστά.
 

Πηγές:
1.  Infant Feeding Recommendation. [(accessed on 23 June 2012)]. Διαθέσιμο online.
2. Rapley G., Murkett T. Baby-Led Weaning: Helping Your Baby Love Good Food. Vermilion; London, UK: 2008. Google
3. Rapley G. Baby-led weaning: Transitioning to solid foods at the baby’s own pace. Community Pract. 2011;84:20–23.
4. Introducing Solid Foods: Giving Your Baby a Better Start in Life. [(accessed on 17 June 2012)]. Διαθέσιμο online.
5.     Ellen Townsend, Nicola J Pitchford. Baby knows best? The impact of weaning style on food preferences and body mass index in early childhood in a case–controlled sample.

Είναι από τα ποιο συχνά και αγχωτικά στάδια, που θα περάσετε ως γονείς. Ξαφνικά, το ήσυχο μέχρι τότε μωράκι σας, θα αλλάξει συμπεριφορά, πιθανόν θα γκρινιάζει χωρίς ιδιαίτερο λόγο, και θα νιώθετε ανίκανοι να το «εξυπηρετήσετε», αφού δεν θα γνωρίζετε ποια ακριβώς είναι η ανάγκη του. Στο σημερινό άρθρο, θα εξηγήσουμε τι ακριβώς είναι τα λεγόμενα «άλματα ανάπτυξης» (ο συνήθης ύποπτος για αυτές τις απότομες αλλαγές στην συμπεριφορά του μωρού σας), πότε εμφανίζονται, και όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε γύρω από αυτά.

Τα άλματα ανάπτυξης αποτελούν ουσιαστικό μέρος στην σωματική ωρίμανση του μωρού και αποτελούν αναπτυξιακά ορόσημα για εκείνο. Κατά την διάρκεια ενός άλματος, το μωρό βάζει πολύ απότομα, βάρος, ύψος, και μεγαλώνει η διάμετρος της κεφαλής του. Μπορεί επίσης να κατακτήσει μια καινούργια ικανότητα για την οποία προσπαθεί εδώ και καιρό.

Πολλές μαμάδες σε αυτές τις φάσεις, φοβούνται πως ίσως το μωρό τους δε χορταίνει με το γάλα τους και πεινάει ακόμα. Αν ωστόσο το μωρό θηλάζει, πιθανόν θα παρατηρήσετε πως πλέον θα τρώει περισσότερο, ή θα τρώει για περισσότερο χρόνο. Αν πίνει φόρμουλα, τότε στο τέλος πιθανόν θα δείχνει ακόμα πεινασμένο.

Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις που τα μωρά δεν εμφανίζουν κανένα απολύτως σύμπτωμα για το ότι βρίσκονται σε άλμα ανάπτυξης. Μπορεί να τύχει να το ζυγίσετε εκείνη την περίοδο και να δείτε την απότομη αύξηση του βάρους του, ή ξαφνικά να μην του μπαίνει στα πόδια ένα φορμάκι επειδή ψήλωσε (αλλά του έκανε πριν 3-4 ημέρες).

Πότε εμφανίζονται τα άλματα;

Τα άλματα ανάπτυξης, συμβαίνουν ανά συγκεκριμένα χρονικά διαστήματα. Η διαφορά είναι, πως μπορεί το μωρό να μην εμφανίσει καθόλου συμπτώματα, ή να εμφανίζει διαφορετικά σε κάθε άλμα, ή κάποια άλματα να τα περνάει «αθόρυβα» και κάποια άλλα όχι.

Όλα τα άλματα ανάπτυξης, διαρκούν μόνο λίγες ημέρες.

Ποιο συγκεκριμένα, μπορείτε να ανατρέξετε παρακάτω:

Τα άλματα ανάπτυξης σε εβδομάδες
5η
8η & 9η
12η
15η - 16η - 17η - 18η - 19η συνεχόμενες με κορύφωση στην 17η
23η - 24η - 25η - 26η με κορύφωση στην 26η
29η - 30η (άγχος αποχωρισμού/προσκόλληση)
34η - 35η -36η - 37η με κορύφωση στην 36η
42η - 43η - 44η - 45η - 46η - 47η με κορύφωση στην 44η
51η - 52η -53η - 54η με κορύφωση στην 53η
60η - 61η - 62η - 63η - 64η με κορύφωση στην 62η - 63η
71η - 72η - 73η - 74η - 75η με κορύφωση στην 72η - 73η

Άλμα ανάπτυξης ή μείωση της παραγωγής;

Πολύ συχνά οι μαμάδες αγχώνονται όταν τα μωρά τους έχουν αυτήν την παραπάνω γκρίνια και θηλάζουν συνεχώς. Ο κυριότερος φόβος, είναι πως η παραγωγή τους έχει μειωθεί. Αυτό όμως είναι κάτι που με καλή παρατηρητικότητα μπορούμε να διακρίνουμε, απλά αν σκεφτούμε την διάρκεια. Όπως προ είπαμε, ένα άλμα κρατάει λίγες ημέρες. Όσο γρήγορα εμφανίζεται, τόσο γρήγορα φεύγει. Μη σας φανεί περίεργο, αν το μωρό σας είναι γαντζωμένο στο στήθος σας συνεχώς.
Οι ημέρες του άλματος είναι γνωστές και ως «ημέρες συχνότητας/frequency days», καθώς τα μωρά τείνουν να θηλάζουν πάνω από 18 ώρες το 24ωρο.

Πως θα καταλάβετε πως βρίσκεστε σε άλμα;

Αλλαγή στην συμπεριφορά
Το ποιο εμφανές σύμπτωμα, είναι η αναιτιολόγητη γκρίνια/νευρικότητα. Ένα μωρό που βρίσκεται σε άλμα, ίσως να θέλει να το κρατάτε συνεχώς στην αγκαλιά σας και μόλις το αφήσετε κάτω να κλαίει απαρηγόρητα. Ή ακόμα, να γίνεται ξαφνικά ανυπόμονο, σε καταστάσεις που πριν λίγες ημέρες αντιδρούσε ποιο χαλαρά.
Συνήθως, η μητέρα το αντιμετωπίζει βάζοντας το στο στήθος ως καταπραϋντικό μέσο (και πολύ καλά κάνει). Εάν το μωρό μείνει αρκετό χρονικό διάστημα στο στήθος, πιθανόν θα ηρεμήσει. Αν όμως είναι κουρασμένο ή σε υπερένταση λόγω κακού ύπνου (οφειλόμενου στο άλμα), μπορεί να χρειαστεί παραπάνω προσπάθεια για να χαλαρώσει ξανά. Όπως διαπιστώνετε, είναι ένας κύκλος που το ένα εξαρτάται από το άλλο.

Διαβάστε εδώ, ποια είναι τα ποιο συνηθέστερα "προβλήματα" στον θηλασμό και πως θα τα αντιμετωπίσετε!

Αλλαγή στις συνήθειες ύπνου
Λίγες ημέρες πριν, και κατά την διάρκεια του άλματος, το μωρό σας μπορεί να θέλει να κοιμάται περισσότερο. Σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη, τα μωρά αυτή τη περίοδο, κοιμούνται πάνω από 4,5 ώρες παραπάνω από το συνηθισμένο, για μια έως δυο ημέρες το πολύ. Μην ανησυχείτε, καθώς είναι απόλυτα φυσιολογικό. Σύμφωνα πάλι, με τους ειδικούς, αυτό συμβαίνει γιατί κατά την διάρκεια του ύπνου, παράγεται στον εγκέφαλο μια ορμόνη που ονομάζεται Human Growth Hormone (HGH), η οποία και ευθύνεται για την ανάπτυξη. Άρα αμέσως καταλαβαίνουμε, γιατί κατά την διάρκεια ενός άλματος ανάπτυξης, τα μωρά χρειάζονται περισσότερο ύπνο.


Το να ξυπνήσουμε ένα μωρό το βράδυ για να θηλάσει δεν ενδείκνυται. Το μικρό του σώμα, εργάζεται πάρα πολύ σκληρά. Αν θέλει να κοιμηθεί συνεχόμενα όλο το βράδυ, ας το κάνει.

Πρέπει όμως να έχουμε στο μυαλό μας, πως αυτό δεν ισχύει πάντα. Για να αφήσουμε ένα μωρό να κοιμάται όλο το βράδυ, θα πρέπει:
✔ Να είναι δυο εβδομάδων
✔ Να δίνει τουλάχιστον 8 βρεγμένες πάνες το 24ωρο
✔ Να έχει ανακτήσει το βάρος γέννησης +200gr

Σε περίπτωση που δεν συμβαίνει αυτό, πρέπει να θηλάζει ανά δυο ώρες την ημέρα, και ανά 3 ώρες την νύχτα.
Όσο μεγαλύτερο είναι το παιδί, τόσο περισσότερο μπορείτε να το αφήσετε να κοιμηθεί.

 Πως πρέπει να ανταποκρίνεστε στα άλματα;

Το πως θα ανταποκριθείτε εσείς σε όλη αυτή τη κατάσταση, παίζει τον βασικότερο ρόλο στα αποτελέσματα που θα έχετε.
Πρέπει να ανταποκρίνεστε έγκαιρα στις απαιτήσεις και την γκρίνια του μωρού, για να μη νιώσει περισσότερη σύγχυση και νευρικότητα. Δώστε του αμέσως ότι χρειάζεται για να ηρεμήσει. Τα μωρά δεν είναι χειριστικά (όπως πολλοί θα προσπαθήσουν να σας πείσουν), απλά δεν έχουν άλλον τρόπο να εκφράσουν αυτό που θέλουν, και στην περίπτωση των αλμάτων δεν καταλαβαίνουν ούτε τα ίδια τι τους συμβαίνει.

Ακολουθήστε το δικό τους πρόγραμμα.
Θηλάζετε συχνά και φροντίστε τον εαυτό σας για να μπορείτε να αντεπεξέλθετε. Να αφιερώνετε όσο χρόνο σας μένει στην ξεκούραση σας, να τρώτε όσο καλύτερα μπορείτε, και να πίνετε αρκετά υγρά.

Διαβάστε εδώ, τον δικό μου οδηγό επιβίωσης για τους πρώτους μήνες θηλασμού.

Αν διαπιστώσετε πως το στήθος σας είναι ποιο μαλακό από ότι συνήθως μετά από κάθε θηλασμό, μην ανησυχήσετε, είναι φυσιολογικό. Ένα μαλακό στήθος, δεν σημαίνει πως είναι και άδειο. Αν πάλι το γάλα δεν είναι αρκετό, το σώμα σας θα φροντίσει και θα έχει περισσότερο στους επόμενους θηλασμούς. Με σωστή διαχείριση και κατανόηση της ρύθμισης παραγωγής, δεν θα αντιμετωπίσετε κάποιο σχετικό πρόβλημα. Αν ωστόσο, μετά το άλμα ανάπτυξης, η παραγωγή σας δεν έχει επανέλθει, επικοινωνήστε με έναν σύμβουλο θηλασμού.

Πότε πρέπει να επικοινωνήσετε με τον παιδίατρο;
Τα άλματα ανάπτυξης, προκαλούν σύγχυση στο μωρό και αρκετή υπνηλία.    
Επικοινωνήστε με τον παιδίατρο σας, αν το μωρό:
✔ Είναι ευερέθιστο
✔ Είναι άτονο
✔ Έχει πυρετό
✔ Τα συμπτώματα σύγχυσης και υπνηλίας, διαρκέσουν περισσότερες ημέρες

Τα παραπάνω, δεν προκαλούνται από άλματα ανάπτυξης.

Τέλος, ας μην ξεχνάμε πως τα μωρά έχουν και άλλους λόγους να συγχύζονται και να διαταράσσετε ο ύπνος τους. Μπορεί να βγάζουν δοντάκια και να πονάνε, να αλλάξατε περιβάλλον και να άλλαξε γενικά η ρουτίνα τους, ή να έχουν κάποια ίωση. Σε κάθε περίπτωση όμως, αν δούμε κάτι ανησυχητικό, ή μας φαίνεται πως το άλμα κρατάει πολύ περισσότερο από ότι θα έπρεπε, θα πρέπει να επικοινωνήσουμε με τον παιδίατρό μας.
Θα είναι πολύ κουραστικό κάποιες φορές. Ιδικά αν έχετε μεγαλύτερα παιδάκια, ή αν πρέπει να επιστρέψετε στην δουλειά και γυρίζετε κουρασμένη, αλλά να έχετε στο μυαλό σας πως είναι κάτι περαστικό, που κάποια στιγμή θα σταματήσει. Έχετε στο μυαλό σας επίσης, πως ίσως μετά από κάποιο άλμα, να δείτε το μωρό σας ξαφνικά να μπουσουλάει για πρώτη φορά, να κάνει βήματα, να μπαμπαλίσει, και ένα σορό άλλα επιτεύγματα που θα κληθεί να κατακτήσει μέχρι να μεγαλώσει.





Πηγές:
1. Melissa Kotlen Nagin. International Board Certified Lactation Consultant (IBCLC) and Registered Lactation Consultant (RLC). Verywell Family. Breastfeeding your baby during a growth spurt
2. Management of breast conditions and other breastfeeding difficulties. Infant and Young Child Feeding: Model Chapter for Textbooks for Medical Students and Allied Health Professionals. Geneva: World Health Organization; 2009.
3. Anuntaseree W, Mo-suwan L, Vasiknanonte P, Kuasirikul S, Ma-a-lee A, Choprapawan C. Night waking in Thai infants at 3 months of age: association between parental practices and infant sleep. Sleep Med. 2008;9(5):564-71.
4. Lampl M, Johnson ML. Infant growth in length follows prolonged sleep and increased naps. Sleep. 2011;34(5):641–650. Published 2011 May 1. doi:10.1093/sleep/34.5.641
5. Medical Advisory Board. Baby growth spurts. babycentre UK
6. Jacqueline Levine, LCCE, FACCE, CD(DONA), CLC. What About a Sleepy Baby. Breastfeeding USA
7. Σαββίδου Αβρόρα. Παιδίατρος. ΑΛΜΑΤΑ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ/dikteonmedical.com>Dr. Avrora Savvidou. Child Development